“Σᾶς παρακαλοῦμε ἐπίσης ἀδελφοί, να συμβουλεύετε τούς ἄτακτους, να στηρίζετε τους λιγόψυχους, να βοηθᾶτε τους ἀδύνατους, νἄχετε μεγάλη καρδιά για ὅλους. Προσέχετε μήπως κανένας ἀνταποδώσει στόν ἄλλο κακό στο κακό. Πάντοτε να ἐπιδιώκετε το καλό κι ἀναμεταξύ σας και σ’ ὅλους. Πάντοτε χαρούμενοι, ἀσταμάτητα προσευχόμενοι, εὐχαριστοῦντες το Θεό για το κάθε τι. Αὐτο εἶναι το θέλημα τοῦ Θεοῦ για σᾶς, στο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Το Πνεῦμα μην το καταστρέφετε, τις προφητεῖες μη περιφρονεῖτε. Ὅλα να τα δοκιμάζετε, το καλό να το κρατᾶτε. Μακρυά ἀπό κάθε πονηρό. Ὁ Θεός τῆς εἰρήνης να σᾶς κάμει ὁλότελα ἁγίους. Το πνεῦμα σας ὅλο κι ἡ ψυχή και το σῶμα, να διατηρηθοῦνε καθαρά στον ἐρχομό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.”
Προς Θεσσαλονικεῖς Α΄ ε’ :14-23
Σήμερα που ὁ καθένας ὀχυρώνεται στον ἀλαζονικό μικρόκοσμό του, καλούμαστε να στραφοῦμε προς ὅλους. Ἀντί να ἀπορρίπτουμε, να παρέχουμε στήριξη και συμβουλή. Τόσο στην προσωπική ζωή, ὅσο και στην κοινωνική και πολιτική, ὅπου ἡ ἀτομοκρατία ἔχει μεταφραστεῖ στην ἐμπάθεια τοῦ πολιτικοῦ λόγου, ἀκόμα και τοῦ μη συστημικοῦ. Με ἐπιμονή και ὑπομονή, να μιλήσουμε στην καρδιά τῶν συμπολιτῶν μας.
Στις κραυγές πού μετατρέπουν σε ἀποδιοπομπαίους τράγους τους ἀδύναμους, ἀπαντᾶμε με κάλεσμα για συμπαράσταση προς τους κατατρεγμένους, ἐντοπισμο τῆς εύθύνης τῶν ἰσχυρῶν Στα πλαίσια αὐτα με ὑπεύθυνες προτάσεις για την ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων.
Στην ἀλαζονεία τῶν “συνεπῶν”, ἀπαντᾶμε με ἀνοιγμα προς ὅσους καλόπιστους θέλουν να μᾶς ἀκούσουν.
Χωρίς προκατάληψη προς ὁποιονδήποτε, κρατᾶμε το καλό και ὠφέλιμο, μένοντας μακριά ἀπό κάθε πονηρό. Με αὐτή τη λογική οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες προσέγγισαν την ἑλληνική Παιδεία. Διαφώνησαν με την τάση που ἐπεδίωκε συλλήβδην ἀπόρριψή της και ἀνέδειξαν ἀπό αὐτή ὅ,τι ἦταν συμβατό με την χριστιανική διδασκαλία.